الهه محمدی، روزنامه‌نگاری که پس از انتشار گزارشی از مراسم خاک‌سپاری مهسا امینی در آرامستان آیچی سقز بازداشت شد و بیش از ۳۰۰ روز است که همچنان در «بازداشت موقت» است، روز چهارشنبه در آخرین جلسه دادگاهی که «غیرعلنی» برگزار شد، ضمن قرائت متن دفاع خود، همه اتهام‌های وارده را رد کرد و گفت: «غیر از اینکه حرف مردم را بزنم و قدمی در راه بهتر شدن زندگی‌شان بردارم هیچ کار دیگری نکرده‌ام» و «افتخار می‌کنم که در کنار مردم ماندم تا صدایشان باشم.»

پیش از این نیز نیلوفر حامدی، روزنامه‌نگار، روز سه‌شنبه سوم مرداد در جلسه پایانی دادگاهش در شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب اتهام‌هایش را رد کرده و گفته بود که به عملکردش به‌عنوان روزنامه‌نگار افتخار می‌کند.

الناز محمدی، روزنامه‌نگار و خواهر الهه محمدی، در توییتی با اشاره به اینکه روز چهارشنبه چهارم مرداد «جلسه آخر رسیدگی به پرونده خواهرم الهه محمدی در شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب برگزار شد»، تاکید کرد که الهه، در متنی که برای قاضی خوانده، گفته است: «در کنار مردم ماندم تا صدایشان باشم.»

هم‌زمان، سعید پارسایی، همسر الهه محمدی، نیز با اشاره به گزارش غیرعلنی جلسه دادگاه همسرش نوشت: «روز چهارشنبه جلسه نهایی رسیدگی به پرونده همسرم الهه محمدی در شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب برخلاف درخواست ما به‌صورت غیرعلنی برگزار [شد] و با اخذ دفاع آخر به پایان رسید.»

پارسایی با تاکید بر اینکه الهه محمدی در جلسه دادگاه «همه اتهامات را رد کرده است» افزود: «ما امیدواریم دفاعیات صریح بیان شده در دادگاه مورد بررسی قرار گیرد و صدور رای نهایی با توجه به این دفاعیات موجبات آزادی او را» فراهم کند.

سعید پارسایی در ادامه با اشاره به اینکه «الهه محمدی در دقایق پایانی دادگاه، متنی را در مقابل قاضی خوانده و از خود و روزنامه‌نگاری دفاع کرد»، بخشی از متن دفاع این روزنامه‌نگار را در صفحه توییترش منتشر کرد.

در متن دفاع الهه محمدی، که با «به‌نام قلم» آغاز می‌شود، این روزنامه‌نگار بعد از ۳۰۰ روز بازداشت موقت، خطاب به ابوالقاسم صلواتی، رئیس شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب تهران، گفت: «من، الهه محمدی، ۱۵ سال است که خبرنگارم و در تمام طول زمان کار حرفه‌ای‌ام غیر از اینکه حرف مردم را بزنم و قدمی در راه بهتر شدن زندگی‌شان بردارم هیچ کار دیگری نکرده‌ام.»

الهه محمدی ضمن رد کردن اتهام ارتباط با خارج از کشور افزود: «من هیچ ارتباطی با هیچ دولت خارجی‌ای نداشته‌ام و افتخار می‌کنم که در کنار مردم ماندم تا صدایشان باشم.»

این روزنامه‌نگار در ادامه گفت: «معتقدم به‌جای بازداشت خبرنگاران، نهادهای امنیتی و قوه قضاییه و دولت و مجلس باید برای حرف‌های مردم گوش شنوا داشته باشند نه اینکه خبرنگارانی را که کارشان را انجام داده‌اند بازداشت کنند و ما‌ه‌های زیادی بلاتکلیف و در بازداشت موقت نگه دارند.»

الهه محمدی در ادامه دفاع خود گفت: «من و نیلوفر حامدی به‌عنوان نمایندگانی از بدنه رنجور و شریف مطبوعات ایران در حالی محاکمه می‌شویم که به واسطه برخوردهای امنیتی با خبرنگاران صادق و متعهد، مرجعیت رسانه به خارج از کشور منتقل شده و این برخوردهای شدید با روزنامه‌نگاران موجب آزردگی مردم شده است.»

این روزنامه‌نگار در پایان تاکید کرد که «باید مقامات، به‌ویژه مقامات قضایی، صدای مردم را، به‌ویژه زنان و روزنامه‌نگارانی را که از زبان آن‌ها [مردم] سخن می‌گویند، بشنوند و در برابر مطالبات به حق آن‌ها نایستند.»

الهه محمدی، روزنامه‌نگار، هفتم مهر ۱۴۰۱ به اتهام پوشش خبری مراسم خاک‌سپاری مهسا امینی برای روزنامه هم‌میهن بازداشت شد. او در این ۹ ماه در بازداشت موقت در بند ۲۰۹ زندان اوین، بند ۸ زندان قرچک، و بند زنان زندان اوین محبوس بوده است.

نیلوفر حامدی، روزنامه‌نگار، نیز پس از انتشار گزارشی درباره بازداشت مهسا امینی به دست نیروهای گشت ارشاد و وضعیت او پس از انتقال به بیمارستان کسری، روز ۳۰ شهریور ۱۴۰۱ در روزهای آغاز خیزش سراسری بازداشت شد و تا کنون به‌ترتیب در بند ۲۰۹ زندان اوین متعلق به وزارت اطلاعات، زندان قرچک، و اکنون در بند زنان زندان اوین در بازداشت و حبس بوده است.

اولین جلسه دادگاه الهه محمدی روز هشتم خرداد و اولین جلسه دادگاه نیلوفر حامدی روز ۹ خرداد در حالی برگزار شد که وکیل‌های این دو روزنامه‌نگار خواهان برگزاری «علنی» دادگاه بودند، اما ابوالقاسم صلواتی، رئیس شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب تهران، چه در جلسه اول و چه در جلسه دوم، محاکمه این دو روزنامه‌نگار را «غیرعلنی» برگزار کرد.

وزارت اطلاعات و سپاه پاسداران در آبان ۱۴۰۱، در بیانیه‌ای مشترک، نیلوفر حامدی را به «تحریک بستگان مهسا امینی و ارسال اخبار جهت­‌دار» از بیمارستان کسری، و الهه محمدی را نیز به‌دلیل انتشار گزارش مراسم خاک‌سپاری مهسا امینی در آرامستان آیچی  سقز به «تحریک اطرافیان مهسا امینی» و «انعکاس اخبار و تصاویر جهت­‌دار از مراسم تشییع، تدفین، و تجمعاتِ شکل­‌گرفته در سقز» متهم کرد.

پس از آن، مسعود ستایشی، سخنگوی قوه قضاییه، این دو روزنامه‌نگار را به «همکاری با دولت متخاصم آمریکا، اجتماع و تبانی برای ارتکاب جرم علیه امنیت ملی، و فعالیت تبلیغی علیه نظام» متهم کرد.

نیلوفر حامدی و الهه محمدی این اتهام‌ها را از اساس رد کردند و هر یک در متن دفاعشان در جلسه پایانی دادگاه نیز این اتهام‌ها را بی‌پایه خواندند و تاکید کردند که چه در گزارش‌های مرتبط با مهسا امینی و چه در سال‌های روزنامه‌نگاری‌شان «صدای مردم» ایران بوده‌اند.

محاکمه نیلوفر حامدی و الهه محمدی در حالی غیرعلنی برگزار شد و پایان یافت که در جریان خیزش سراسری ۱۴۰۱ ده‌ها روزنامه‌نگار و فعال رسانه‌ای در ایران بازداشت شدند و تعدادی از این روزنامه‌نگاران نیز احکام سنگین زندان گرفتند.

سازمان گزارشگران بدون مرز در اردیبهشت ۱۴۰۱ با تاکید بر اینکه جمهوری اسلامی ایران از آغاز اعتراض‌های سراسری، پس از کشته شدن مهسا امینی حین بازداشت به دست گشت ارشاد، اقدام به تشدید سرکوب روزنامه‌نگاران و خبرنگاران و فعالان رسانه‌ای کرده است، افزود: «جمهوری اسلامی هم‌اکنون یکی از بزرگ‌ترین زندان‌های روزنامه‌نگاران در جهان است و از میان ۱۸۰ کشور، به‌لحاظ آزادی بیان، در پایین‌ترین سطح و رتبه ۱۷۷ قرار دارد.»